Üniversite adayı gençler için sana ihtiyacım var diyince kırmadı beni. İşin gücün arasında çat kapı uğradı. Merak ettiklerimizi bir çırpıda anlattı ve aynı hızda ayrıldı. Özlemişim. Hem ilkokuldan hem mahalleden hem de ortaokuldan arkadaşım. Mezarlığın içinde okulumuza az yürümedik. Hemen belirtmek gerek bahsettiğim yıllarda ne cep telefonu vardı ne plazma televizyonlar…
Bülent’i Askeri liseye uğurladığımız günü hatırlıyorum. Bizim evde gece geç saate kadar gülüp eğlenmiştik. Aramızdaki “bıdıı bıdıı reyyyddd” söylemi de sanırım o gece gelip jargonumuza yerleşti. Sözler o dönem televizyonda çok sık gördüğümüz bir haşere ilacı reklamından. Gülerek ama biraz buruk yolcu ettik Bülent’i. Yıllar sonra pilot olma hayali ile askeri okulu tercih ettiğini öğrenmiş oldum.
Sık olmasa da ara sıra görüştük. Askeri okuldan ayrıldığını duyduk. Fethiye’de tur firmalarında çalıştığını… Yıllar sonra yine komşu olduk. Bu karşılaşmamızda Bülent Boğaziçi Matematik öğrencisiydi ve Türk Havayolları bünyesinde çalışmaktaydı. Sürekli yurtdışı uçuşları olduğu için nadiren görüşebildik. Hayır, pilot olarak çalışmadı 🙂 görevi kabin içindeydi.
Komşuluğumuz bittikten uzunca bir süre sonra Bülent başarılı bir matematik öğretmeni olarak karşımdaydı. Üstelik öğrencilerine matematik öğretmek için bilgisayar oyunları yazıyordu. Şaka değil. Gerçek!
Bir süre görüşemedik. Duydum ki Amerika’ya gitmiş…
Elbette memlekete geri dönmüş ve yakın zamanda tekrar görüştük. Üniversiteye ve hayata dair sorular sorduk. Bir çırpıda cevapladı. Yarın ilk videosunu paylaşıyor olacağız.